കലണ്ടറിലെ ഒരു വര്ഷം കൂടി നമുക്ക് നഷ്ടപ്പെടുന്നു. മുന്നൂറ്റി അറുപത്തി അഞ്ചു ദിവസങ്ങളുടെ ഒരു വയസ്സ്. തീരുമാനങ്ങളെടുക്കാനും അവ ലംഘിക്കാനും ഒരു വര്ഷം കൂടി. 2011 എന്താണ് നമ്മള് നേടിയത്? എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം വ്യക്തിപരമായ ഒരു വലിയ നഷ്ടത്തിന്റെ വര്ഷമായിരുന്നു. ജനിക്കുന്നതിനു മുന്നേ ഞങ്ങളുടെ മകന് ഞങ്ങളോട് യാത്ര പറഞ്ഞു. ഇതെഴുതുമ്പോഴും കണ്ണുനീര് കാരണം മോണിട്ടറിലെ അക്ഷരങ്ങള് ഇടയ്ക്കു മങ്ങുന്നു. പ്രിയതമയെ ആശ്വസിപ്പിക്കേണ്ട ഞാന് ഇവിടെ മണലാരണ്യത്തിലെ മേലധികാരികളുടെ ഉത്തരവനുസരിച്ച് വിങ്ങുന്ന ഹൃദയവുമായി വേദന കടിച്ചമര്ത്തി കഴിഞ്ഞു. ശേഷം ലഭിച്ച അവധിയില് സ്വന്തം സങ്കടം മറ്റുള്ളവര്ക്ക് മുന്നില് മറച്ചു വച്ചു കഴിച്ചുകൂട്ടി. ഇന്നും ഓരോ മാത്രകളും അതെക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്മ്മകള് തികട്ടി വരുന്നു. അവന് ജനിച്ചിരുന്നു എന്ന്കില് ഇപ്പോള് ആറു മാസം പ്രായമാകുമായിരുന്നു. ഹോ!..വയ്യ..ഓര്മ്മകള്ക്ക് വിരാമമിടാന്. വിടാതെ പിന്തുടരുന്ന ദുര്വിധികള്. എല്ലാ ശക്തികളിലും ഉള്ള വിശ്വാസങ്ങള് നഷ്ടപ്പെടുന്നു എന്നൊരു തോന്നല്. ഒരു ദുരന്തം അതിജീവിച്ചു അതിന്റെ അലയൊലികള് അടങ്ങി വരുമ്പോള് മറ്റൊന്ന്. അവ എന്നെ തുടര്ച്ചയായി വേട്ടയാടുന്നു എന്നൊരു തോന്നല്. ഒരു ദുരന്തമായിരുന്നു എന്നെ ഇവിടെ എത്തിച്ചത്. അതിന്റെ കെടുതികള് വിട്ടു മാറും മുന്നേ മറ്റൊരെണ്ണം കൂടി!... സാക്ഷാല്ക്കരിക്കാന് സ്വപ്നങ്ങള് ഇനിയും ബാക്കി....
ബൂലോഗത്ത് നിന്നും വളരെ അകന്നു കഴിഞ്ഞ നാളുകള്. ഉള്ളിലെ പ്രതികരണങ്ങള് വീണ്ടും ഇങ്ങോട്ട് എത്തിച്ചിരിക്കുന്നു. നിയോഗങ്ങളെ ഒരിക്കലും നമുക്ക് അവഗണിക്കാനാവില്ല.
ഈ വര്ഷത്തിന്റെ അവസാനത്തെ പ്രതീകമാക്കി ചില ചിത്രങ്ങള് ഇവിടെ പോസ്റ്റുന്നു... എല്ലാം അഴീക്കോട് മുനാക്കല് ബീച്ചില് നിന്നും എടുത്തത്.
അസ്തമയത്തിന്റെ രണ്ടു ദ്രിശ്യങ്ങള്.
കൂടണയാന് വെമ്പുന്ന പക്ഷികളെ നോക്കി എന്തോ ചോദിക്കുന്ന ചീനവലകള്...
അന്തിച്ചുവപ്പ്.
ഓര്മ്മകളുടെ മുറിപ്പാടില് പെയ്തിറങ്ങുന്ന മഞ്ഞിന്റെ നനവില് വീണ്ടും പ്രതീക്ഷകളുടെ ഒരു വര്ഷം ആരംഭിക്കാന് ഏതാനും മണിക്കൂറുകള് മാത്രം...പ്രത്യാശയോടെ പ്രാര്ഥനയോടെ ആശംസകളോടെ എല്ലാവര്ക്കും പുതുവത്സരാശംസകള്!!!!