പ്രവാസ ജീവിതം

പ്രവാസ ജീവിതം എന്നത് ഏതൊരു മുസ്ലിം യുവാവിന്റെയും പോലെ എന്റെയും ഒരു സ്വപ്നമായിരുന്നു. മലയാളി മുസ്ലിംകളുടെ വിദ്യാഭ്യാസപരമായ (മുന്‍പുണ്ടായിരുന്ന) പിന്നോക്കാവസ്ഥക്ക് ഒരു പ്രധാന കാരണം ഗള്‍ഫ് ഭ്രമം തന്നെ. എന്റെ ചെറുപ്പ കാലത്ത് രണ്ടു അമ്മാവന്മാരും ഗള്‍ഫ് മലയാളികള്‍ ആയിരുന്നു. എന്റെ വാപ്പ ഗള്‍ഫില്‍ പോകാന്‍ പാസ്പോര്‍ട്ട് എടുത്തു പക്ഷെ ചില അഭ്യുദയ കാംഷികള്‍ എല്ലായ്പോഴും ആ പാവത്തിനെ പഠിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. കാരണം ഞങ്ങള്‍ എങ്ങാനും രക്ഷപെടു പോയാല്‍ അവരുടെ പിച്ച കാശ് (സാമ്പത്തിക സഹായങ്ങള്‍) വാങ്ങാന്‍ ഞങ്ങള്‍ ഉണ്ടാകില്ലല്ലോ എന്ന് കരുതി തന്നെ. എന്റെ അമ്മാവന്മാര്‍ രണ്ടാളും പൈസ കൊണ്ടായിരുന്നു എന്റെ ഉമ്മനെ സ്നേതിചിരുന്നത്. മനസ്സില്‍ ആത്മാര്‍ത്ഥമായ സ്നേഹം ഒട്ടുമില്ല എന്ന് എനിക്ക് മനസിലാക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞത് എന്റെ കൌമാര കാലത്താണ്. അവരുടെ സുഖിച്ചുള്ള ജീവിതവും മാറും കണ്ടു ഞാനും അവരെ പോലെ അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. അന്നൊക്കെ എന്റെ ഉമ്മാക്ക് ഉറച്ച വിശ്വാസമായിരുന്നു അവര്‍ എനിക്ക് ഒരു വിസ ശരിയാക്കി തരും എന്ന്. പക്ഷെ പിന്നീട് അതെല്ലാം വെറുതെയായിരുന്നു എന്ന് മനസിലായി.